حضرت استاد می‌فرمایند: در ابتدای امر که به این مسجد آمدیم و مدرسه را بوجود آوردیم در مضیقه مالی قرار داشتیم و قادر به پرداخت شهریه به طلاب نبودیم و حتی حوزه علمیه در آن وقت فاقد حجره بود و طلاب در شبستان مسجد می‌خوابیدند و من خیلی دوست داشتم به طلاب کمک کنم ولی خودم هم در فشار بودم و ماهی یکصد تومان به دلیل استیجاری بودن منزل اجاره می‌دادم و این مبلغ را با سختی فراوان پرداخت می‌کردم، البته خانه‌های اطراف مسجد، وقف خود مسجد بود و با وجود اینکه بسیار قدیمی و کلنگی بودند ولی به دلیل ضعف مالی قادر نبودیم آنها را تخریب و مجدداً بنا کنیم تا اینکه پس از مدتی افراد خیّری مثل مرحوم آقای سعیدیان و مرحوم حاج محمد کاظم جعفری و دیگران در تخریب خانه‌های قدیمی و ساختن حجرات برای طلاب کمک کردند(خداوند همه آنها را رحمت کند).
استاد جهت توسعه مدرسه و احداث حجره برای طلاب خیلی نگران بودند و علاقه داشتند در این زمینه تسریع شود، که خود استاد در این زمینه می‌فرمایند: «خوش ترین اوقات عمر من آن شبی بود که صبح آن روز قرار بود با معمار( و مهندسین مربوطه) جهت بنا و وسعت دادن حجره ها و ساختن بالکن برای طلاب به مسجد و حوزه برویم.»
اگرچه آن زمان یک حجره ‌هم نبود ولی در حال حاضر 31 حجره و 7 مَدرَس بزرگ و 3 اتاق به عنوان دفتر، کتابخانه و سالن مطالعه بزرگی ساخته شده است و این کار با خرید خانه‌های اطراف که مساحت کل آنها 800 متر و شامل 6 منزل به مبلغ         000/000/500 ریال بود انجام پذیرفت.