جمعه 87 اردیبهشت 6 , ساعت 10:39 صبح
حضرت آیت الله مجتهدی میفرمایند: شبی که در مسجد امین الدوله برای مرحوم شیخ محمد حسین زاهد(رحمه الله) ختم گرفته بودند و علما را دعوت کرده بودند، جمعیت زیادی آمده بود به طوری که مسجد و حیاط پرشده بود، ناگهان آمدند به من گفتند بفرمائید منبر. من آماده نبودم، منبری هم نبودم(ولی چون مجلس ختم مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد بود) لذا قبول کردم.
از محلی که نشسته بودم چند قدم فاصله بود تا به منبر برسم، لذا شروع به تفکر کردم که چه بگویم، ناگهان تصمیم گرفتم که پیرامون این آیه شریفه صحبت کنم« إنَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُواالصّالحاتِ سَیَجعَلَ لَهُمُ الرَّحمنُ وُدّاً» (سوره مریم - آیه 96) پس از ترجمه آیه عنوان کردم که علت این همه محبت و ارادت مردم، به شیخ محمد حسین زاهد تقوا و سادهزیستی و بی توجهی ایشان به دنیا بود.
از محلی که نشسته بودم چند قدم فاصله بود تا به منبر برسم، لذا شروع به تفکر کردم که چه بگویم، ناگهان تصمیم گرفتم که پیرامون این آیه شریفه صحبت کنم« إنَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُواالصّالحاتِ سَیَجعَلَ لَهُمُ الرَّحمنُ وُدّاً» (سوره مریم - آیه 96) پس از ترجمه آیه عنوان کردم که علت این همه محبت و ارادت مردم، به شیخ محمد حسین زاهد تقوا و سادهزیستی و بی توجهی ایشان به دنیا بود.
نوشته شده توسط محمد صدارت | نظرات دیگران [ نظر]